Wrona (673 m)

Charakteryzuje się kopulastym kształtem, który nie wykazuje dużych różnic w rzeźbie terenu. Wzniesienie posiada stosunkowo strome zbocza, zwłaszcza od strony północnej, południowej oraz zachodniej, a jego wierzchołek ma wyraźnie płaską powierzchnię. Jego szczyt znajduje się w środkowym odcinku bocznego grzbietu, który na wysokości Korczaka kieruje się ku północny-wschód, od grzbietu rozciągającego się od Słonecznej na północ.

Wzniesienie Wrona jest oddzielone niewielkim siodłem od dwuwierzchołkowego wzniesienia Chmieliny, które znajduje się po jego wschodniej stronie. Część tego terenu wyraźnie wydzielają doliny, w tym Ciemny Jar od strony południowo-zachodniej, którym przebiega potok górski Bielawica. Z kolei na północ od Wronie znajduje się mało wykształcona dolina, przez którą płynie prawa odnoga Brzęczka, a w jej obrębie znajduje się Jezioro Bielawskie w Kamieniczkach.

Południowe zbocze wzniesienia opada stromo w kierunku potoku Bielawica, co tworzy północną ścianę Ciemnego Jaru. Geologicznie Wrona składa się z prekambryjskich gnejsów oraz migmatytów, w których możemy spotkać soczewki amfibolitów na północnym zachodzie, serpentynity na wschodniej stronie oraz troktolity od strony południowej. Cienka warstwa młodszych osadów, pochodzących z okresu zlodowaceń plejstoceńskich, pokrywa zbocza wzniesienia.

Cała powierzchnia tego wzniesienia, w tym jego szczyt, został pokryty lasem świerkowo-bukowym, typowym dla regla dolnego. Przez wydzielające doliny prowadzą liczne drogi leśne, które są chętnie wykorzystywane przez turystów. U podnóża wzniesienia, po jego południowo-zachodniej stronie rozciąga się malowniczy Ciemny Jar. Zlokalizowanie, kształt oraz płaski, równoleżnikowy szczyt Wrony sprawiają, że wzniesienie to jest dobrze widoczne w terenie.

Nie możemy zapominać, że Wrona znajduje się na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich, co dodatkowo podkreśla jej wartość przyrodniczą oraz krajobrazową.